هر جا که سفر کردم تو همسفرم بودی ...

هر جا که سفر کردم تو همسفرم بودی  

وز هر طرفی رفتم تو راهبرم بودی 

با هر که سخن گفتم پاسخ ز تو بشنفتم 

بر هر که نظر کردم تو در نظرم بودی 

در صبحدم عشرت همدوش تو می رفتم  

در شامگه غربت بالین سرم بودی 

در خنده ی من چون ناز در کنج لبم خفتی  

در گریه من چون اشک در چشم ترم بودی 

آواز چو می خواندم سوز تو بسازم بود 

پرواز چو می کردم تو بال و پرم بودی 

هرگز دل من جز تو یار دیگری نگزید 

گر خواست که بگزیند یار دیگرم بودی  

"صادق سرمد"